MUTIARA EZELI

Pakanci salila dua minggu di lembur teh, keur kuring mah asa sakeudeung pisan.Tilu poé deui kudu indit ka pasantren. Malah ti poé kamari kénéh kuring geus tatahar nyiapkeun bawaeun.Enya, saha nu teu betah atuh cicing di lembur ngariung jeung indung bapa katut nu jadi adi. Komo boga adi téh ngan hiji hijina. Nya keur waktu pakanci pisan, bungah bisa kumpul jeung kulawarga. Geus biasa keur santri mah mun rék ka pasantren teh sagala disiapkeun. Ti mimiti baju, kadaharan jeung nu séjénna.Pokona mah kumplit euweuh nu kaliwat.Baju jeung nu séjénna nu geus dientepkeun téh tuluy diasupkeun kana kantong gedé. Ngahaja sangkan teu kerentil loba bawaeun. Katempo ringkes bawaeun téh. Haté reugreug. Ema ngiring ngabantosan ngentepkeun babawaan dina kantong gedé bari dipariksa bisi aya nu tinggaleun. Pisapoeeun deui ka rek indit karasa aya wegah,tapi saur Ema sareng Bapa ari milari élmu teh jalan ka sawarga. Ngagedur deui sumanget téh. Komo basa nampa telepon ti Hani babaturan kuring, cenah rék ind

                Wanci ngagayuh ka subuh. Sora nu adan ti masjid gigireun imah  Dédén mani halimpu,ngagero nu keur tibra sare sangkan buru-buru hudang pikeun ngalaksanakeun solat subuh. Dén, anaking..., gugah tah tos adan!” ceuk emana Dédén ngahudangkeun budakna nu masih ngageubra sare. Dédén ngulisik bari ngucek-ngucek panonna.  Alhamdulillah...pokna bari tuluy muru ka cai rék ngadon wudu. Biasa Dédén mah wanci subuh téh sok milu ka bapana solat berjamaah di masjid. Deden maké sarung tegep pisan leumpang nuturkeun bapana dibarung hawa subuh  nu  seger karasana. Di masjid kasampak jama'ah geus ngajajar beres pisan. Sanajan keur aya sasalad covid, masjid di lembur Dédén mah teu diwatesan jiga di kota. Nu ngama'murkeun masjid teu salempang sabab kaayaan aman tur euweuh nu gering parna alatan covid. Beuki isuk,meletekna panon poe ti beulah wetan mimiti nyingraykeun lalangse peuting. Manuk piit nu récét dina tangkal nangka gigireun imah Deden mungguh matak dédéngéeun kom